Wyborcy biora udzial w wyborach na równych i równiejszych zasadach

Czlonkowie Komisji zapoznali sie kolejno z trescia
oswiadczenia i w zarzadzonym przez p. Romualda Iwanowa glosowaniu przyznali
mi stosunkiem glosów 4:3 prawo udzialu w glosowaniu. Uslyszawszy
rezultaty glosowania czlonek Komisji Kazimierz Kulas rozpoczal publiczna
dyskusje o… jednoznacznie – jego zdaniem – brzmiacym prawie wyborczym stwierdzajacym,
iz glosowac moga tylko osoby z waznym paszportem. Dlaczego nie z karta
bankowa, prawem jazdy badz karta rowerowa? – nie wiem. Pan Kulas Kazimierz
pouczyl mnie – zgodnie z „kompetencjami czlonka Komisji Wyborczej”, ze
dawno moglem wyrobic paszport.

Przewodniczacy Komisji rozpoczal w sasiednim
pomieszczeniu dyskusje z poszczególnymi jej czlonkami. W miedzyczasie
wpisano moje dane do rejestru wyborców. Oczekiwalem na przekazanie
mi formularza wyborczego 45 minut, patrzac jak Komisja ciezko pracuje by
m. in. uniemozliwic glosowanie osobom bez!!!… polskiego prawa wyjazdu z
Polski czyli paszportu. Po uplywie 45 minut przewodniczacy Komisji zarzadzil…Sadzicie
Panstwo, ze zgodnie w decyzja powaznych ludzi wydanie mi formularza wyborczego.
Nic podobnego: zarzadzil nowe glosowanie. Pierwsze nie bylo zgodne z jego
intencja, wiec nalezalo zrobic to, co nastapilo. Obecnie w tajnym glosowaniu
stosunkiem glosów 5:1 (czlonek Komisji Kazimierz Kulas nie wytrzymal
nerwowej sytuacji i wyszedl mimo usilnego namawiania przez przewodniczacego
do pozostania) stwierdzono, ze nie mam prawa glosowa?. Teraz Przewodniczacy
Komisji mógl mi zakomunikowac, ze: „Tym razem jest to decyzja ostateczna.
Na mocy…nie moge dopuscic Pana, po czym poprawil sie, Komisja nie moze
dopuscic Pana do glosowania”.

W krótkim publicznym wystapieniu stwierdzilem:
„Wystawiliscie sobie Panstwo swiadectwo. Zostalo dokonane bezprawie. Stalem
sie przedmiotem manipulacji ze strony przewodniczacego. Dodalem: „Czlonkowie
Komisji powinni miec czyste sumienia i spokojna noc, bo eliminuja z prawa
w glosowaniu ludzi szczególnie oddanych Polsce”.

Tyle faktów ze wspólnym udzialem
Komisji Wyborczej i jej ofiar.

Co upowaznia mnie do protestu, pozwole sobie wylozyc
ponizej. Zachecam do oprotestowania wyborów innych Rodaków,
którzy czuja sie dotknieci dzialaniem Komisji. Prosze pamietac,
milczenie wobec ewidentnego zla rodzi poczucie bezkarnosci i prowadzi do
coraz wiekszego zla. W przypadku wspomnianej tu grupki uzurpatorów
zdaje sie brak nawet swiadomosci dokonanego swinstwa. I to juz jest naprawde
niebezpieczne. Przy pomocy takich ludzi mozna zrobic wszystko i jak historia
– tylko z naszego zycia – uczy co najmniej kilku satrapów w róznych
miejscach swiata robilo „prawnie” wszystko co sie im podobalo lacznie ze
zdejmowaniem milionów niepokornych gów.

W Ustawie z dnia 27 wrze?nia 1990 r. o Wyborze
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, roz. 1, Art. 2 czytamy: „Wybory sa
powszechne; prawo wybierania ma ka?dy obywatel polski, który najpózniej
w dniu g?osowania ko?czy 18 lat”.

W dniu glosowania bylem obywatelem polskim, który
skonczyl znacznie wiecej niz 18 lat.

Roz. 1 Art. 3 niniejszej Ustawy stwierdza:
„Nie maja prawa wybierania osoby:


1. pozbawione praw publicznych prawomocnym
orzeczeniem sadu,

2. pozbawione praw wyborczych prawomocnym
orzeczeniem Trybunalu Stanu,

3. ubezwlasnowolnione prawomocnym orzeczeniem
sadu.

Nie podlegam zadnemu z powyzszych punktów.
Ustawodawca nie przewidzial, ze nalezalo tu dopisac „osoby wskazane przez
Komisje Wyborcza w Oslo”

Roz. 1 Art. 4 stwierdza: „Wybory sa równe;
wyborcy biora udzial w wyborach na równych zasadach”

W mysl postepowania Komisji Wyborczej w Oslo brzmi
to jak ponury zart. Chyba, ze Komisja lamie prawo okreslone w Ustawie…

Szlachetna Komisja zasloni sie bumaga czyli paszportem,
który wyjezdzajacy z Polski turystycznie czy do pracy w Norwegii
musza posiadac.

– Wszak wiadomo: Bumaga jest – jest czelowiek.
Glosowac zezwala sie.

– Bumagi niet, niet czelowieka. Wybirat' nie
lzja. Poszol won.

Obserwujac przez godzine glosowanie w ambasadzie,
widzialem co najmniej kilka przypadków odmawiania Polakom mieszkajacym
od lat w Norwegii – prawa do glosowania. Bumagi nie bylo.

Wszyscy czlonkowie Komisji wiedzieli do czasu
glosowania, ze jestem Polakiem. Wszak uczylem jezyka polskiego dzieci wiekszosci
z nich. Przez 12 lat pracowalem w kilkunastu szkolach norweskich jako nauczyciel
jezyka ojczystego. W 1988 r. zalozylem i nastepnie przez 9 lat prowadzilem
Polska Szkole Sobotnia im. Jana Pawla II w Oslo. W 1987 r. zalozylem i
wspólredaguje po dzien dzisiejszy jedyny polski miesiecznik w Norwegii
- „Kronika”. W 1988 roku rozpoczalem prace w Fundacji Charytatywnej na
Rzecz Polski, z ramienia której kierowalem i kieruje pod dzien dzisiejszy
wysylaniem do Polski (do 8.10.2000 odpowiadalem za 123 TIR-y z darami dla
tysiecy najubozszych Polaków) darów wartosci dziesiatków
milionów dolarów. Swój zyciorys znajduje w wydanym
w sierpniu br. w Polsce „Slowniku biograficznym Polonia”. Pozwole sobie
uzupelnic: w 1987 r. Prezydent Kazimierz Sabbat zaproponowal mi przedstawicielstwo
Rzadu Emigracyjnego na Norwegie. Gleboko wzruszony odmówilem wskazujac
osoby znacznie bardziej zasluzone dla sprawy niepodleglosci Ojczyzny, np.
Wladyslaw Gauza. Przyrzeklem, ze bede we wszystkim wspomagal ewentualnego
Przedstawiciela, zas walka o wolnosc Kraju byla i jest moim najwyzszym
celem. 3 maja 1990 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Ryszard Kaczorowski
nadal mi Zloty Krzyz Zaslugi po raz pierwszy „za zaslugi w pracy niepodleglosciowej,
spolecznej i charytatywnej”. W 1989 r. bp Czeslaw Domin, Przewodniczacy
Komisji Charytatywnej Episkopatu Polski wreczyl mi w Oslo piekny medal
Komisji z wyrytymi slowami: „Ojciec Twój…odda Tobie (Mt 6,4)

Untitled