Powszechny spis Polonusów?

Za polonijnym Dziennikiem z Toronto przytaczamy fragmenty drugiej części wywiadu "Sercem można być w dwóch krajach", jaki z Elżbietą Rogacką, prezesem Kongresu Polonii Kanadyjskiej przeprowadził Marek Kusiba.

Marek Kusiba: Burza wokół nowej ustawy o obywatelstwie wybuchła z tego powodu, że rząd polski nie bierze pod uwagę naszych zobowiązań i lojalności wobec krajów osiedlenia.

Elżbieta Rogacka: I nie bardzo je ceni. To tak wygląda, jakby kwestia naszych lojalności wobec Kanady ich za bardzo nie obchodziła.

MK: Czy z rozmów przeprowadzonych w Warszawie dowiedziała się Pani dlaczego i po co jest szykowana nowa ustawa?

ER: Wydaje mi się, że chodzi tu o dopasowanie polskiego ustawodawstwa do krajów Unii Europejskiej. Te kraje normalnie nie uznają podwójnego obywatelstwa, ale nie robią też następnego kroku, nie stawiają takich wymagań młodemu pokoleniu, urodzonemu poza ich granicami. (...) W projekcie nowej ustawy jest powiedziane, że obywatel mieszkający na stałe w innym kraju nie podlega służbie wojskowej. Jeśli to mogą napisać, to dlaczego nie mogą dodać i takiej klauzuli, że obywatel mieszkający na stałe w innym kraju nie podlega obowiązkowi posługiwania się paszportem polskim przy wjeździe do Polski?...

MK: ...czyli że ktoś, kto mieszka na stałe w innym kraju, ma prawo używać paszportu kraju swego stałego pobytu przy wjeżdżaniu do i wyjeżdżaniu z Polski. Czy o to zdanie chodzi?

ER: Tak, ale oni nie chcą tego jednego zdania napisać. I ja nie wiem, dlaczego. Bo za rok może na przykład wyjść ustawa, że każdy obywatel Polski będzie musiał wpłacić rządowi polskiemu, powiedzmy, tysiąc dolarów. Dzisiaj żądają od nas paszportów polskich, a jutro? Nasze zaniepokojenie wynika stąd, że my nie wiemy, co może być dalej.

MK: Jakie są na dzień dzisiejszy plany Kongresu?

ER: Mam zamiar zwrócić się znowu do Ministerstwa Spraw Zagranicznych Kanady, żeby poprosić o pomoc, a przynajmniej żeby oni nam poradzili, co możemy w tej sprawie zrobić.

MK: Pojawiły się głosy, że Polonia kanadyjska nie powinna mieszać do tego rządu Kanady.

ER: Przepraszam, ale to jest mój rząd, wybrany przez nas, w wolnych wyborach, i sprawą rządu jest interesowanie się losem obywateli tego kraju. Zwłaszcza w sytuacji, gdy rząd innego państwa, jakim jest Polska, ni stąd ni zowąd zaczyna sobie uzurpować prawo do uważania wielu tysięcy Kanadyjczyków polskiego pochodzenia za swoich obywateli. Tylko dlatego, że urodzili się z rodziców pochodzących z Polski. Ta sprawa już wyszła poza organizacje społeczne, jaką jest Kongres Polonii Kanadyjskiej. (...) Mamy poparcie kanadyjskiego Foreign Affairs, mamy poparcie parlamentarzystów. Czekaliśmy na konferencję prasową ministra Stachańczyka, by się dowiedzieć, czy będą jakieś zmiany w tej sprawie czy nie, ale konferencja pokazała tylko usztywnienie stanowiska polskiego rządu.

MK: Wygląda na to, jakby jakiejś frakcji w Sejmie zależało na skłóceniu wolnej Polski z wolną Polonią. Jest w tym także element pewnej zawiści - niektórzy ludzie w Polsce bardzo nie lubią ludzi wolnych, nie spętanych układami, nad którymi nikt nie ma władzy - jak na przykład nad ludźmi żyjącymi poza krajem, którym zupełnie nie zależy na tym, czy będą tam mieszkać, czy nie.

ER: Ja to odczułam na spotkaniu z ambasadorem Polski w Kanadzie, oraz z konsulem generalnym. Oni nas uważają za Polaków mieszkających w Kanadzie, a nie Kanadyjczyków polskiego pochodzenia. Jako Kanadyjczycy polskiego pochodzenia mamy siłą rzeczy inne stosunki z reprezentantami rządu polskiego niż Polacy mieszkający w Polsce. Możemy współpracować w sprawach wspólnego dobra - Polski, Kanady i Polonii. Ale nie możemy się na wszystko zgadzać. Ja swój paszport kanadyjski traktuję jako pierwszy, a to, że nie mam polskiego, wynika to z mojej osobistej decyzji, a nie rządu w Warszawie. (...) Nie muszę wyrabiać polskiego paszportu, bo nie jestem w "data base". Ale to jest sytuacja na dzisiaj, a jutro, gdy dokończą wypełnianie swojej bazy danych, dodając tych wszystkich, którzy wyjechali po wojnie, sytuacja znów się zmieni. To jest taka biurokratyczna wymówka, gdy jestem informowana, że nie muszę się martwić, bo pani rodzice nie są w bazie danych. Mówię w konsulacie: przecież pan wie, że moi rodzice urodzili się w Polsce. A urzędnik na to - no tak, ale my nie jesteśmy pewni, może zrzekli się, może nie byli Polakami, i my nie będziemy tego sprawdzać. Ja mam do czynienia z bazami danych i wiem, że jutro mogę już się znaleźć w "data base". Oni dodają cały czas nazwiska. (...) Dzisiaj mówią, że tylko chodzi o to, by ktoś miał paszport. To wszyscy grzecznie idą, wyrabiają paszporty. Ale jutro?

MK: Może tu chodzi o ilość, czyli o przemnożenie tych milionów plus ich rodzin przez sumy opłat paszportowych?

ER: Opłaty paszportowe są drogie, zrzeczenie się obywatelstwa też kosztuje... Tak, to może być powodem, lub jednym z powodów.

MK: Bo jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi zawsze o pieniądze...

ER: Tak, ale jeden z urzędników powiedział, że muszą wiedzieć ilu jest Polaków...

MK: Po co im ta wiedza, robią spis powszechny ludności polskiego pochodzenia w świecie? Przecież to nonsens.

ER: Dla pana. Dla nich może nie. Nie wiem.(...)

MK: Polski paszport dla nas, praktycznie, jest potrzebny tylko na jeden kraj, na Polskę...

ER: Jest to niezrozumiałe i śmieszne, że ktoś może jeździć po całym świecie na kanadyjskim paszporcie, ale żeby pojechać do Polski, musi wyrobić sobie polski paszport. Na przykład studenci - jadą sobie do Europy na lato, jadą do Pragi, na Węgry, ale żeby wjechać do Polski, muszą wyrobić sobie polski paszport. To kosztuje, długo się czeka, w końcu dochodzą do wniosku - po co im ten jeden paszport, potrzebny tylko na ten jeden kraj? Więc nie jadą do Polski. I czy to jest dobre dla Polski? Przecież Polska liczy na tych ludzi - chyba, że się mylę? (opr. pat)

http://web.archive.org/web/20010816183311/wiadomosci.wp.pl/wiadomosc.html?_WID=163293

Powszechny spis Polonusów?
Pułapka paszportowa: kto mija się z prawdą?
Nie przestaniemy być Polakami
Polska a kraje wolne
Czego minister Stachańczyk pojąć nie jest w stanie
Równi i równiejsi?
Zrzekanie na żądanie?
Po paszporty do piekarni?
Pulapka? Jaka pułapka?
Kanada: konferencja czy kabaret?

PRL-owskie tradycje krętactwa

Teska rżnie głupa i dezinformuje, ponieważ nie w motywach jakie trzeba podać leży trudność zrzeczenia sie obywatelstwa polskiego, tylko w załącznikach.

Żadane jest mianowicie udowodnienie calej historii stanu cywilnego (śluby, rozwody, narodziny dzieci) wyłącznie polskim dokumentami, a kto nie ma, ten ma te dokumenty specjalnie w tym celu wyrabiać, co jest drogą przez mękę. Wiele osób przetem musi wyrobić PESEL. Polskie urzędy nie uznaja zgarnicznych rozowdów i żądają ich potwierdzenia przez polski sąd (zabawa na rok czasu i kilka-kilkanaście tysiecy PLN w kosztach adwokackich i opłatach sądowych). Historię stanu cywilnego trzeba dokumentować nawet jeśli współmałzonek i dzieci nie są w ogóle objęte podaniem o zrzeczenie obywatelstwa.

Po mozolnym i kosztownym zgromadzeniu załączników, z wnoszeniem na każdym kroku wręcz dantejskich opłat, podanie przed przekazaniem do Kancelarii Przeydenta jest opiniowane - tajnie - najpierw przez Konsulat, choćby nigdy tam przedtem wnioskodawcy na oczy nie widziano, a potem, też tajnie, w Polsce, przez Prezesa Urzędu Repatriacji i Cudzoziemcow, który to urząd też nigdy nic wspólnego nie miał z wnioskodawcą.

Potem wniosek jest przesylany do Kancelarii Prezydenta. kancelaria nie jest związana żadnym terminem administracyjnym, i przedłoży sprawę Prezydentowi RP kiedy sie jej spodoba. Prezydent też nie jest związany żadnym terminem ani kryteriami i decyduje sprawę według wlasnego uznania, kiedy uzna za stosowne. Trwa to od roku do dwóch lat. Prezydent może się zgodzić, nie zgodzić lub pozostawić sprawę bez rozpatrzenia.

Żaden urząd nie ma ustawowego obowiązku zawiadomienia petenta, że prezydent się nie zgodził albo odłożył wniosek ad acta. Decyzja prezydencka jest bezapelacyjna iniezaskarżalna do jakichkolwiek sądow,.

Nikomu to nie przerszkadza, że taki tryb osobistej decyzji suwerena bepośrednio narusza podpisaną przez Polskę w 1999 roku Konwencję Rady Europy o Obywatelstwie (European Treaty Series ETS 166). Jak prezydent się w końcu zgodzi, to Konuslat każe sobie słono zaplacić “za doręczenie decyzji prezydenta”.

A to załatwianie psim swędem, te porady jak wykrecić, że przecie oni się nie zorientują, że przecie Schengen, że przecie można przez Berlin, że wszystko się da zrobić byle wiedzieć jak, to laskawie proszę wsadzić sobie w buty. Niech niech Teska sobie te PRL-owskie tradycje krętactwa przechowuje sama wie gdzie. Ja natomiast nie mam ochoty na podchody z polskimi urzędami, Strażą Graniczną, policją, urzędami, meldunkami etc. Wyrosłem z harcerstwa. Obywatel polski bez polskiego paszportu lub polskiego dowodu osobistego, bez PESELu i bez meldunku może popaść w Polsce w solidne kłopoty przy dowolnie głupiej okazji - kontroli przez policję drogową, kłótni z kanarem w tramwaju, meldowania się w hotelu z nadgorliwą recepcjonistką etc.

Ja mam cztery tygdnie urlppu rocznie. Po urlopie muszę być z powrotem w pracy w najbliższy poniedzialek o dziewiątej rano, sharp, niezależnie od tego, co na to polskie przepisy i co się w Polsce pali albo wali. Pracodawcy nie będzie interesowało, że nie moglem wrócić w terminie, bo się szamotałem z kapralem Straży Granicznej, a kaprala nie będzie interesowało, że jak ja nie wrócę w terminie do Australii, to stracę pracę.

Nota bene, “wprowadzanie władzy w błąd w sprawie obywatelstwa”, czyli np. okazanie krawężnikowi w Polsce niepolskiego paszportu przez obywatela polskiego, to wykroczenie z art.65 Kodeksu Wykroczeń, karane grzywną 5000 PLN

http://blog.pasnik.pl/?p=258#comment-28897

INFORMACJA NA TEMAT ZRZECZENIA SIĘ OBYWATELSTWA POLSKIEGO

Podstawa prawna:

• Ustawa z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej, obowiązująca od dnia 01.01.1999 roku,
• Ustawa z dnia 11 kwietnia 2001 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz o zmianie niektórych ustaw, obowiązująca od dnia 01 lipca 2001 roku,
• Rozporządzenie Prezydenta RP z dnia 14 marca 2000 roku w sprawie szczegółowego trybu postępowania w sprawach o nadanie lub wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego oraz wzorów zaświadczeń i wniosków (Dz. U. Nr 18, poz. 231), obowiązujące od dnia 4 kwietnia 2000 roku.

Osoby zamieszkałe za granicą, składają wnioski za pośrednictwem Konsula do Prezydenta RP o zrzeczenie się obywatelstwa polskiego.

Osoby, które występują o zgodę na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego, muszą mieć uregulowaną sytuację prawną w Polsce:

• wszelkie zagraniczne akty stanu cywilnego muszą być umiejscowione w polskich rejestrach stanu cywilnego (na podstawie zagranicznych aktów wydawane są wtedy polskie akty - urodzenia, małżeństwa i zgonu),
• w przypadku zmiany nazwiska lub imienia dokonanej przez zagraniczny organ należy taką zmianę przeprowadzić również w Polsce. Kompetentnym organem w tym zakresie jest Kierownik USC właściwego dla ostatniego, stałego miejsca zamieszkania wnioskodawcy przed wyjazdem z Polski za granicę,
• zagraniczne orzeczenia w sprawach należących w Polsce do drogi sądowej (rozwody, przysposobienia dzieci oraz inne w sprawach rodzinnych) muszą być uznane przez polskie sądy za skuteczne na obszarze RP,
• wniosek o udzielenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego może złożyć osoba pełnoletnia i posiadająca zdolność do czynności prawnych oraz posiadajaca uregulowaną sytuację prawną w Polsce. Każda osoba pełnoletnia wypełnia wniosek oddzielnie. Osoba przystępująca do procedury powinna być wymeldowana z miejsca stałego pobytu w Polsce (wskazane przedłożenie zaświadczenia).

I. Obywatel polski ubiegający się o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego powinien złożyć następujące dokumenty:

1. wniosek - czytelnie i dokładnie wypełniony (zał. nr 1 - można wydrukować plik .pdf Adobe Reader);
2. polski paszport (przy składaniu dokumentów tylko do wglądu);
3. polski odpis aktu urodzenia osoby wnioskującej (oryginał do wglądu);
4. polski odpis aktu małżeństwa -jeżeli wnioskodawca pozostaje lub pozostawał w związku małżeńskim (oryginał do wglądu);
5. polski dokument stwierdzający ustanie lub unieważnienie małżeństwa (akt zgonu lub wyrok rozwodowy - jeśli dotyczy - oryginał do wglądu);
6. życiorys - napisany i podpisany własnoręcznie oraz opatrzony aktualną datą;
7. aktualną fotografię formatu paszportowego;
8. dowód osobisty lub oświadczenie, że wnioskodawca nie posiada ww. dokumentu;
9. dokument stwierdzający posiadanie obywatelstwa innego państwa lub przyrzeczenie jego nadania, wydany przez właściwy organ państwa, którego jest obywatelem lub o którego obywatelstwo występuje - ważność promesy w chwili składania dokumentów powinna wynosić ok. 1 roku. Dokument ten wydany w języku obcym składa się wraz z jego tłumaczeniem na język polski sporządzonym przez tłumacza przysięgłego albo przez konsula.
10. oświadczenie o zrzeczeniu się obywatelstwa polskiego (treść oświadczenia winna brzmieć: ,,Oświadczam, że zrzekam się obywatelstwa polskiego,, - oświadczenie nie musi zawierać uzasadnienia).
11. oświadczenie, że nie toczy się przeciwko wnioskodawcy postępowanie sądowe (winno to być oświadczenie pisemne nie wymagające dodatkowych czynności formalnych - treść oświadczenia winna brzmieć: ,,Oświadczam, że nie toczy się przeciwko mnie żadne postępowanie sądowe,,).
12. polskie akty urodzenia małoletnich dzieci osoby wnioskującej oraz dokument stwierdzający tożsamość i obywatelstwo drugiego rodzica dzieci (oryginały do wglądu). Jeżeli dzieci posiadają jedynie duńskie akty urodzenia należy dokonać umiejscowienia tych aktów w polskich księgach stanu cywilnego.
13. oświadczenie, czy wnioskodawca posiada dzieci - jeżeli tak, to należy podać imię, nazwisko oraz datę i miejsce urodzenia.
    
    Z mocy prawa, wniosek musi obejmować małoletnie dzieci, jeżeli jedno z rodziców nie posiada obywatelstwa polskiego.
    
    Ustawa nie przewiduje możliwości zrzeczenia się obywatelstwa polskiego dla dziecka, którego rodzice są obywatelami polskimi i nie występują dla siebie o zgodę na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego.

II. Do wniosku o udzielenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego obejmującego małoletnie dziecko należy dołączyć:

1. polski odpis aktu urodzenia dziecka (oryginał do wglądu),
2. oryginalny dokument o wyrażeniu, przed właściwym miejscowo wojewodą (w przypadku osób zamieszkałych w Polsce) lub konsulem RP (w przypadku osób zamieszkałych za granicą), zgody drugiego z rodziców na zrzeczenie się przez dziecko obywatelstwa polskiego, jeżeli drugie z rodziców jest obywatelem polskim a nie ubiega się o zrzeczenie obywatelstwa polskiego,
3. pisemne oświadczenie dziecka (jeżeli ukończyło lat 16) o wyrażeniu zgody na zrzeczenie się przez nie obywatelstwa polskiego (zał. nr 2 - można wydrukować plik .pdf Adobe Reader) złożone przed właściwym miejscowo wojewodą (w przypadku osób zamieszkałych w Polsce) lub konsulem RP (w przypadku osób zamieszkałych za granicą),
4. pisemne oświadczenie opiekuna dziecka (jeżeli pozostaje ono pod jego opieką prawną) o wyrażeniu zgody na zrzeczenie się przez nie obywatelstwa polskiego, złożone przed właściwym organem,
5. rozstrzygnięcie polskiego sądu, w przypadku gdy zgoda na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego udzielona jednemu z rodziców ma rozciągnać się na dziecko, którego drugie z rodziców jest obywatelem polskim i nie wyraża zgody na utratę obywatelstwa polskiego przez dziecko lub gdy porozumienie pomiędzy rodzicami napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody.
6. oświadczenie mówiące, czy rodzice dziecka urodzonego poza terytorium Polski, dokonali wyboru obywatelstwa na obce.
7. dokument z urzędu gminy potwierdzający obywatelstwo duńskie dzieci, lub duński paszport (do wglądu).

Uwaga:

• Wniosek ma być wypełniony czytelnie, dane osobowe muszą być zgodne z danymi na polskich aktach stanu cywilnego (pisownia imion, nazwisk, ilość imion),
• Na duńskiej promesie musi widnieć imię, imiona, nazwisko zgodnie z polskimi aktami stanu cywilnego,
• Wydział Konsularny może pośredniczyć w uzyskaniu polskich aktów stanu cywilnego i postanowień o zmianie nazwiska lub imienia - w tych sprawach prosimy o kontakt z Działem Prawnym (tel.: 39-46-77-32).

Opłaty konsularne obowiązujące od dnia 1 Maja 2006 roku:

• 2.240,- DKK - Za przyjęcie i opracowanie dokumentacji w sprawie zrzeczenia się obywatelstwa polskiego,
• 450,- DKK - Za doręczenie postanowienia o nadaniu obywatelstwa polskiego,
• 230,- DKK - Za tłumaczenie dokumentów o treści powtarzalnej (m.in. przyrzeczenia nadania obywatelstwa duńskiego) za stronę.
• 112,- DKK - Za opłatę pocztową do odesłania oryginałów dokumentów.
  

Uwaga:

Kwoty z pozycji: 1 i 3 powinny być wpłacone przed wysłaniem dokumentów do Polski, natomiast kwota z pozycji 2 przy odbiorze decyzji o udzieleniu zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego.Wpłat należy dokonywać z góry, osobiście, potwierdzonym (gwarantowanym) czekiem, lub na konto giro, a oryginał wpłaty dołączyć do dokumentacji.

Sposób płatności:

Wydział Konsularny Ambasady przyjmuje opłaty konsularne od osób fizycznych w formie wpłat gotówkowych i przekazów na konto bankowe Ambasady (konto giro) oraz od osób prawnych w formie wpłat gotówkowych, czeków i przekazów na konto bankowe (konto giro).

Wydział rozpoczyna wykonywanie czynności z chwilą wniesienia i potwierdzenia dokonania opłaty. Szczegóły dotyczące dokonywania płatności - Wykaz czynności i opłat konsularnych

W momencie doręczenia decyzji o udzieleniu zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego należy zwrócić polski paszport.

Uwaga:

Obywatel polski traci obywatelstwo polskie po uzyskaniu zgody Prezydenta RP na zrzeczenie się tego obywatelstwa. Dniem utraty obywatelstwa polskiego jest dzień podpisania przez Prezydenta RP postanowienia o wyrażeniu zgody na zmianę obywatelstwa polskiego. Od tego momentu osoby starające się o zmianę obywatelstwa polskiego, a posiadające jedynie przyrzeczenie nadania obywatelstwa obcego stają się bezpaństwowcami.

W przypadku wątpliwości prosimy o kontakt telefoniczny z Działem Obywatelskim (tel.:39-46-77-07).

http://www.kopenhaga.polemb.net/index.php?document=58

Informacja w sprawie zrzeczenia się obywatelstwa polskiego

Z mocy art. 13 ustawy z dnia 15.02.1962 r. o obywatelstwie polskim (tekst jednolity z 2000 r. Dz. U. Nr 28, poz. 353 z późn. zmianami), zrzeczenie się obywatelstwa polskiego może nastąpić wyłącznie za zgodą Prezydenta RP. Szczegółowy tryb postępowania w sprawach o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego reguluje Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 marca 2000 r. (Dz. U. Nr 18 poz. 231 z dnia 20.03.2000 roku). Obywatel polski ubiegający się o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego składa stosowny wniosek i oświadczenie. Wniosek może złożyć osoba pełnoletnia, która ukończyła 18 lat i posiada zdolność do czynności prawnych. Utrata obywatelstwa polskiego następuje z dniem wyrażenia przez Prezydenta RP zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego. Wniosek w sprawie udzielenia zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego powinien być wypełniony wyczerpująco i czytelnie. Treść dokumentów musi odzwierciedlać stan prawny na dzień złożenia wniosku. Do dokumentów wydanych w języku obcym należy załączyć tłumaczenia na język polski wykonane przez tłumacza przysięgłego. Postanowienia sądów zagranicznych w sprawach rozwodowych, władzy rodzicielskiej i adopcji muszą być uznane przez właściwy sąd polski. Do składanego osobiście w urzędzie konsularnym podania do Prezydenta RP o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego należy dołączyć następujące dokumenty: 1. Wniosek. Przed wypełnieniem wniosku należy dokładnie zapoznać się z treścią objaśnień umieszczonych na stronie 8 i udzielić odpowiedzi na wszystkie pytania /należy wypełnić również rubryki na stronie 2, podając uzasadnienie wniosku/. Jeżeli pytanie nie dotyczy osoby wypełniającej, w odpowiedzi należy wpisać wyrazy "nie dotyczy" /zamiast kresek lub skreśleń/. W punkcie nr 6 na stronie 4 należy podać również informację, czy osoba, której dotyczy wniosek, wymeldowała się z miejsca pobytu stałego w Polsce. Jeśli wnioskodawca nadal jest zameldowany na terenie kraju, powinien dokonać wymeldowania. Na stronie 6 w rubryce: "miejsce na uzupełnienie odpowiedzi do pytań kwestionariusza" należy podać, czy wnioskodawca posiada dowód osobisty, a w razie posiadania - należy podać dane dotyczące tego dokumentu /serię, numer, organ wydający, datę i miejsce wydania/. 2. Oświadczenie o zrzeczeniu się obywatelstwa polskiego. 3. Oświadczenie, że przeciwko wnioskodawcy nie toczy się postępowanie sądowe. 4. Dokument stwierdzający posiadanie obywatelstwa austriackiego (Staatsbürgerschafts-nachweis) lub przyrzeczenie nadania obywatelstwa austriackiego dla każdej z osób objętych wnioskiem. 5. Szczegółowy, własnoręcznie sporządzony życiorys. 6. Polski odpis /oryginał/ skróconego aktu urodzenia wnioskodawcy, a jeżeli wniosek obejmuje również dzieci - także oryginały odpisów ich polskich aktów urodzenia, wydanych przez polski urząd stanu cywilnego. 7. Polski odpis /oryginał/ skróconego aktu małżeństwa oraz ewentualnie polski dokument, stwierdzający jego ustanie lub unieważnienie, jeżeli wnioskodawca pozostaje (pozostawał) w związku małżeńskim. Dokumenty stanu cywilnego (odpisy aktów zawarcia małżeństwa i odpisy aktów urodzenia), wystawione przez austriackie urzędy stanu cywilnego należy wpisać (dokonać transkrypcji) do polskich ksiąg stanu cywilnego i uzyskać na tej podstawie odpisy aktów urodzenia i małżeństwa. Transkrypcji wymienionych aktów stanu cywilnego można dokonać we własnym zakresie lub zwrócić się w sprawie dokonania tej czynności do Wydziału Konsularnego. W przypadku wyroku rozwodowego orzeczonego przez sąd austriacki niezbędne jest orzeczenie sądu polskiego, uznające jego skuteczność na terytorium RP. 8. Złożone przed właściwym miejscowo konsulem lub wojewodą /dotyczy wyłącznie osób będących obywatelami polskimi i mających miejsce pobytu stałego w Polsce/ oświadczenie drugiego z rodziców, posiadającego obywatelstwo polskie, o wyrażeniu zgody na utratę obywatelstwa polskiego przez dziecko pozostające również pod jego władzą rodzicielską. W przypadku, gdy wniosek o zrzeczenie się obywatelstwa polskiego obejmuje dziecko, którego drugie z rodziców jest obywatelem polskim i nie wyraża zgody na utratę obywatelstwa polskiego przez dziecko lub gdy porozumienie pomiędzy rodzicami napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody, przedłożyć należy odpowiednie rozstrzygnięcie w tej sprawie wydane przez polski sąd. Przedmiotowe orzeczenie lub zgoda na utratę obywatelstwa polskiego przez dziecko nie są wymagane, gdy drugie z rodziców orzeczeniem sądu polskiego zostało pozbawione władzy rodzicielskiej. Jeżeli drugie z rodziców nie posiada obywatelstwa polskiego, należy przedłożyć dokument stwierdzający posiadanie przez tę osobę obywatelstwa obcego (paszport, Staatsbürgerschaftsnachweis) wraz z tłumaczeniem na język polski. 9. Ważny polski paszport - do wglądu. Paszport zostanie unieważniony przy odbiorze zaświadczenia o wyrażeniu zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego /zwrotowi podlega również dowód osobisty/. 10. Zgoda na utratę obywatelstwa polskiego wyrażona osobiście przez małoletniego, który ukończył 16 lat. 11. Fotografie paszportowe każdej z osób objętych wnioskiem /po 1 sztuce/. Przy składaniu wniosku należy wnieść opłatę konsularną według aktualnie obowiązującej Taryfy Opłat Konsularnych. Za doręczenie zaświadczenia przekazanego przez Kancelarię Prezydenta RP uiszcza się opłatę konsularną. Informacja w sprawie zrzeczenia się obywatelstwa polskiego przez osoby małoletnie Zgodnie z ustawą dziecko, którego jedno lub oboje rodzice są obywatelami polskimi, nabywa obywatelstwo polskie z mocy prawa, niezależnie od miejsca urodzenia. I. Małoletnie dzieci muszą być objęte wnioskiem o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego, jeżeli: - oboje rodzice występują o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego, - władzę rodzicielską posiada tylko to z rodziców, które występuje o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego, - drugie z rodziców nie posiada obywatelstwa polskiego. II. Małoletnie dzieci mogą być objęte wnioskiem rodzica, występującego o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego, jeżeli drugie z rodziców, będące obywatelem polskim i posiadające władzę rodzicielską, wyrazi na to pisemną zgodę przed konsulem za granicą lub wojewodą w Polsce. III. Małoletnie dzieci nie muszą być objęte wnioskiem o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego (tzn. mogą zachować obywatelstwo polskie), jeżeli drugie z rodziców (nie występujące o zgodę na zrzeczenie się obywatelstwa) jest obywatelem polskim. W takim przypadku należy przedłożyć polski paszport tego rodzica i dokonać odpowiedniego zapisu w punkcie 8 wniosku. IV. Polskie ustawodawstwo nie przewiduje wyrażenia zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego małoletnim, których rodzice (lub przynajmniej jedno z nich) o takie zezwolenie nie występują lub oboje posiadają obywatelstwo polskie. W sytuacjach opisanych w punktach I i II należy złożyć wraz z pozostałymi dokumentami również odpis polskiego aktu urodzenia dziecka i dokument stwierdzający posiadanie przez niego obywatelstwa austriackiego (Staatsbürgerschaftsnachweis) lub przyrzeczenie jego nadania (Bescheid) wraz z tłumaczeniem na język polski, dokonanym przez tłumacza przysięgłego oraz dokonać odpowiednich wpisów w punkcie 8 wniosku. http://www.wien.polemb.net/index.php?document=76 http://www.mswia.gov.pl/portal/pl/95/5092/

Pułapka paszportowa

Juz po pierwszych dwoch zdaniach domyslilam sie, ze maczal tu place stary wiarus, od lat publikujacy w internecie, gdzie tylko sie da, swoj rant na temat niemoznosci pozbycia sie polskiego obywatelstwa i problemow z paszportami.
Obywatelstwa jest sie faktycznie trudno pozbyc, ale chcialabym poznac choc jedna osobe, ktorej nie wypuszczono z Polski, bo legitymowala sie zagranicznym, waznym paszportem.
Umiejscawianie dokumentow to tez nie taki problem. Czasem owszem, zdarza sie jakis niedouczony urzednik robiacy problemy, ale w wiekszosci przypadkow wszystko przebiega gladko. Z zeznan forumowiczek na formum Matki Polki w UK wynika, ze wiekszosc umiejscawia akty urodzenia dzieci albo poprzez rodzine, albo wrecz korespondencyjnie! Powiedzialabym ze frustracje starego wiarusa sa z lekka przeterminowane.

via blog @ pasnik » Blog Archive » pułapka paszportowa.